المقاومة الفلسطينية في عيون الإسرائيليين

טבח 11 השבויים מראשל"צ
מאת: ד"ר רבקה שפק ליסק

תיאור מזעזע על עינוי שבויינו בידי הפלסטינים; חלק מסיפור הקרבות במלחמת השחרור לפתיחת הצירים מבית דג'ן לרמלה ולדרום



חסן סלאמה מונה למפקד המאבק הערבי באזור רמלה- לוד. הוא היה מראשי המרד הערבי בשנות ה- 1930. לאחר דיכוי המרד הוא ברח ללבנון ומשם הגיע לעירק. בעירק הוא שיתף פעולה עם הנאצים, יחד עם המופתי חג' אמין אל חוסייני, במטרה לחסל את היישוב היהודי בארץ ישראל.

סלאמה היה שותף לתוכנית הגרמנית, בשיתוף עם המופתי, להרעיל את מעיינות ראש העין, כדי להמית את 160,000 יהודי תל אביב. הביצוע הוטל על צנחנים גרמנים ופלסטינים. סלאמה היה אחד הצנחנים. הם צנחו באזור יריחו וצריכים היו להגיע לראש העין, אבל באוקטובר 1944 נתפשו חלק מהצנחנים על ידי הצבא הבריטי. סלאמה נפצע, אך הצליח לחמוק מהבריטים ומצא מקלט בכפר הולדתו קולה, ליד רמלה. כך סוכלה התוכנית.

לאחר החלטת האו"ם בנובמבר 1947 הועמד סלאמה בראש כנופיה באזור רמלה-לוד, שעליה הוטל המאבק הערבי באזור. סלאמה נעזר במתנדבים מוסלמים ואירופאים בעלי ניסיון צבאי. המפקדה של סלאמה השתכנה בבנין גדול בן 3 קומות ליד מסילת הברזל בצפון רמלה, קרוב לבאר יעקב וראשון לציון. לפני המלחמה שימש הבניין כבי"ס לקצינים בריטים ולמעשה היה בנוי כבסיס צבאי, והיה מוקף גדר ביטחון. הכנופיה של סלאמה בצעה פעולות חבלה והתקפות נגד ישובים בסביבה וכן פעלה נגד התחבורה היהודית שעברה בתוך רמלה, ובסביבתה.

בנו עלי חסן סלאמה המשיך במסורת אביו והיה ראש ארגון "ספטמבר השחור", שהיה אחראי על רצח הספורטאים במינכן וחוסל על ידי המוסד.


המאבק נגד התחבורה היהודית

הדרך לירושלים בקטע בית דג'ן- רמלה
הכביש היחיד לירושלים עבר מתל אביב דרך אבו כביר, צומת חולון, צומת מקווה ישראל, הכפר יאזור, הכפר בית דג'ן, רמלה. חסימת הדרך באבו כביר על ידי ערביי יפו הביאה להכשרת דרך אלטרנטיבית משכונת התקווה דרך השדות של מקווה ישראל עד לכניסה למקווה ישראל ומשם ליאזור, בית דג'ן, רמלה.

בצד כביש יפו- רמלה, במרחק של כ- 300 מ' ממערב לצומת בית דג'ן ניתן לראות גם היום חורבות של בנין. בבנין זה, שהיה בן 3 קומות והיה שייך לקק"ל, הוקמה עמדה על מנת להגן על קטע הדרך מתל אביב לירושלים בין בית דג'ן לרמלה. בהתחלה שמרה על העמדה מחלקת פלמ"ח, ואח"כ הועברה השמירה לחטיבת גבעתי.

המקום הותקף פעמים רבות על ידי הכנופיה של חסן סלאמה בהשלכת חביות מלאות חומר נפץ ממכוניות שעברו בכביש, והתקפות על המוצב. ב- 5 בינואר 1948 הטמינו חבלנים ערבים חומר נפץ בבית הקק"ל ובהתפוצצות נהרס אחד החדרים ואחד המגינים נהרג. ב- 12 לינואר 1948 נהרגו 2 לוחמי פלמ"ח מהתפוצצות מוקש ליד בית הקק"ל. הפלמ"ח ביצע פעולת עונשין בכפר דג'ן ופוצץ 3 בתים ששימשו את הכנופיה הערבית ב- 19 בחודש.

במרץ 1948 בלילה הותקף הבניין באמצעות מכונית תופת ונהרס כמעט כליל. אבל הלוחמים התבצרו בתוך החורבות והחזיקו מעמד. התקפה נוספת נהדפה ב-21 למרץ 1948. המגינים החזיקו מעמד למרות שאספקת המזון נותקה כתוצאה ממיקוש הדרך, עד שהדרך נפתחה לתנועה חופשית. העמדה לא נכבשה על ידי הערבים. ליד חורבות הבניין הוקמה אנדרטה המספרת את סיפור המקום.

הכשרת דרך חלופית לירושלים
ב-4 בדצמבר 1947 הותקפה שיירת מכוניות בכביש הראשי ברמלה והמשטרה הבריטית החליטה לאסור על התחבורה היהודית לנסוע דרך רמלה.

קטע נוסף של הכביש לירושלים, בין מקווה ישראל לרמלה, שנשלט על ידי תושבי הכפרים הערביים יאזור ובית דג'ן, נחסם לתחבורה היהודית בינואר 1948, לאחר רצח 7 הנוטרים. יאזור נכבשה על ידי חטיבת גבעתי במסגרת "מבצע חמץ" לכיתור העיר יפו.

על מנת לאפשר לתחבורה היהודית להגיע לירושלים הוכשרה בראשית פברואר 1948 דרך חלופית, "דרך הביטחון". התחבורה לירושלים ולדרום החלה לעבור דרך מקווה ישראל לחולון, משם לחוסמסה, מולדת, נחלת יהודה, ראשון לציון, נס ציונה ורחובות. משם היא עברה דרך קיבוץ נען, מסמיה, קיבוץ חולדה, ואדי סראר, לטרון ומשם לשער הגיא.

כיבוש רמלה-לוד
לאחר שמספר ניסיונות לחסל את סלאמה נכשלו, הוחלט לפוצץ את המפקדה שלו בפאתי רמלה. פיצוץ המפקדה היה אות הפתיחה ל"מבצע נחשון", שנערך בין ה- 3 ל- 15 באפריל 1948. המשימה הוטלה על גדוד 52 של חטיבת גבעתי שהורכב מיחידות חי"ש של ראשל"צ- נס ציונה- רחובות. בלילה שבין ה- 4 ל- 5 באפריל פוצצה מפקדת הכנופיה של חסן סלאמה. שני-שליש מהבניין קרס כתוצאה מהפיצוץ וכ- 20 מאנשי הכנופיה, כולל מתנדבים, נהרגו. סלאמה עצמו ניצל והעביר את מפקדתו מרמלה. עזיבתו שמה קץ לפעילות ההתקפית הערבית באזור רמלה- לוד. הוא נפצע בראש העין בקיץ 1948 ומת מפצעיו ברמלה.

בלילה שבין ה-18 ל-19 באפריל 1948 כבש גדוד 52 של גבעתי גם את מחנה סרפנד (צריפין לאחר מכן), מידי ערביי רמלה, שהשתלטו עליו לאחר עזיבת הבריטים. ההשתלטות הערבית על מחנה סרפנד חשפה את החלק המזרחי של ראשל"צ ליריות מצד המחנה.

ב- 10 ביולי 1948 החל "מבצע דני" ע"ש מפקד יחידת הל"ה, שכל אנשיה נטבחו בדרך לעזרת גוש עציון המותקף, לאחר שנגמרה להם התחמושת, וגופותיהם עברו התעללות קשה. הם חסו על חייו של רועה ערבי זקן שפגשו בדרך והוא מיהר להזעיק את הכנופיה המקומית.

"גדוד הפשיטה" של חטיבה 8 של הפלמ"ח פרץ ללוד בנסיעה מהירה, תוך כדי ירי לכל עבר, ומיד לאחר מכן נכנסה חטיבת "יפתח" של הפלמ"ח וכבשה חלק מהעיר. הלגיון הירדני חידש למחרת את הקרב על לוד, אבל בינתיים נמלטו רוב התושבים ברחו. העיר רמלה נכנעה ב- 12 ביולי 1948 ורוב תושביה הערבים ברחו.

הדרך לדרום הארץ
התחבורה למושבות ראשון לציון, נס ציונה, רחובות ודרומה הייתה נתונה להתנכלויות בלתי פוסקות מצד הכפרים הערביים יאזור ובית דג'ן. הדרך לדרום עברה במסלול שהוכשר לירושלים ממקווה ישראל עד רחובות ודרומה. אבל, מצפון לנחלת יהודה עמד בית אבו ג'בן. הבית נתפש על ידי כנופיה ערבית, לאחר שבעליו נטש אותו וברח, וכנופיה זו איימה על הכניסה הצפונית למושבה ראשל"צ. אנשי הכנופיה הניחו מוקשים על "דרך הביטחון" וגרמו לנפגעים רבים. מצפון לנחלת ישבו אנשי קיבוץ ו' והם נאלצו לעזוב בשל ההתנכלויות הבלתי פוסקות. בית אבו ג'בן לא רק שלט על הכניסה הצפונית לראשל"צ אלא גם ניתק את הקשר עם הכוח הנצור בבית הקק"ל בצומת בית דג'ן. גדוד 52 של חטיבת גבעתי פוצץ את הבניין. שרידיו נמצאים היום בתוך מכון וולקני.

הדרך דרומה מרחובות עברה אף היא ליד כפרים ערביים. ב- 9 לינואר 1948 נשלחו 2 כיתות מגדוד מס. 2 של החי"ש, כולם צעירים תושבי ראשון לציון, מהבסיס בגן יבנה לסיור בכפר סוכרייר בסביבת אשדוד. מאחר שהבריטים נהגו להחרים נשק של אנשי הגנה שפעלו להגנת היישובים היהודיים, הוחלט לא לצייד את 25 הלוחמים בנשק. הלוחמים התקדמו לאורך מסילת הברזל ובשלב מסוים נתקלו בכנופיה ערבית מזוינת. הערבים קראו ללוחמים להרים ידים והם נלקחו בשבי והובאו לחרבת סוכרייר. הלוחמים השבויים ראו ערבי שרץ להזעיק את השבאב והודיע בצעקות על השבויים היהודים שנתפשו. מאחר שהלוחמים הבינו מיד שמצפה להם לינץ' הם החלו לברוח, והערבים רדפו אחריהם ופתחו עליהם באש. מתוך ה- 25, הצליחו להימלט 14. השאר לא הצליחו להימלט משום שבדיוק עברה הרכבת וחסמה בפניהם את דרך הבריחה.

למחרת נתגלו 8 גופות. הם נרצחו באכזריות, לאחר שהופשטו מבגדיהם, בסכינים וביריות. אחת הגופות נותרה ללא ראש. בגופות ניכרו סימני התעללות קשים. גופותיהם של 3 לוחמים נוספים נמצאו לאחר מספר ימים ליד פסי הרכבת בסביבות אשדוד. גם בגופותיהם ניכרו סימני התעללות מחרידים.

הלוחמים שהצליחו לברוח הגיעו לגן יבנה והוחלט לצאת לפעולת תגמול לסוכרייר. ב-25 לינואר הגיעו חבריהם של הנרצחים לכפר, אבל הערבים הבינו שפעולת התגמול לא תאחר לבוא ונמלטו. לוחמי ההגנה שהגיעו למקום מצאוהו נטוש והרסו אותו עד היסוד. בראשל"צ קראו כיכר ע"ש הי"א והציבו מצבת זיכרון עם שמותיהם: מיכאל אברמוב,יחיאל דנציגר- קורן, צבי היין,יואל ויזלטיר, זכריה טביב, בנימין מזרחי, יעקב מימון, יוסף עוקשי, אברהם פלדקליין, פנחס קאופמן ואליעזר רוזנמן. בכניסה לאשדוד הוקמה ב- 1965 מצבה לזכר הנופלים. על המצבה כתוב:"העובר כאן זכור. אנו פתחנו את השער לנצחון. על גופותינו נסלל הנתיב לנמל אשדוד". על חורבות סוכרייר, לא רחוק מנמל אשדוד, הוקמה תחנת הכוח.

אשדוד הערבית נכבשה ב- 27 לאוקטובר 1948.

ד''ר רבקה שפק ליסק


من : الدكتورة ريبيكا شبيك ليسك

وصف لنا صدمة للتعذيب الاسرى من قبل الفلسطينيين ؛ جزء القتال في حرب الاستقلال قصة يتوقف مفتوحة من دجن الرملة الجنوبية



حسن سلامة وعين قائدا للنضال العربي في الرملة -- اللد. انه كان زعيما في الثورة العربية -- 1930. بعد قمع التمرد ، وانه فر الى لبنان ومن ثم جاء العراق. العراق ، وأنه تعاون مع النازيين ، جنبا إلى جنب مع المفتي الحاج أمين الحسيني ، لتدمير مستوطنة يهودية في أرض إسرائيل.

سلامة ، الذي كان شريكا في البرنامج الألمانية ، بالتعاون مع المفتي ، رئيس تسميم الينابيع العين لقتل اليهود 160،000 في تل ابيب.أداء المفروض على الفلسطينيين وقوات المظلات الألمانية. سلامه كان واحدا من قوات المظليين. كانت قد سقطت في أريحا للوصول الى العين ، ولكن في أكتوبر 1944 من المظليين كانت تتصورها بعض الجيش البريطاني. سلامة اصيب بجروح لكنه نجا وجدوا ملجأ لهم في قرية بريطانية من ولادته كولا ، قرب الرملة. هكذا أحبط هذه الخطة.

بعد قرار للامم المتحدة في تشرين الثاني 1947 وضعت على رأس عصابة في سلامة الرملة -- اللد ، والتي تم فرضها في النضال العربي. سلامه ساعدت من قبل متطوعين والمسلمين الأوروبيين من ذوي الخبرة العسكرية. سلامة مقر احتلوا مبنى كبير بالقرب من 3 طوابق السكك الحديدية في شمال الرملة ، بالقرب من بئر يعقوب وريشون لتسيون علامة. وقبل الحرب ، والضباط البريطانيين ومبنى المدرسة كانت في الواقع مبنية على قاعدة عسكرية ، ومحاطة بسياج امني. سلامة لعصابة التخريب وكسرت هجمات ضد البلدات المجاورة ، وعملت على نقل اليهود في الرملة في العام الماضي ، وضواحيها.
ابنه علي حسن سلامة واصلت تقليد والده ورئيس منظمة أيلول الأسود ، الذي كان مسؤولا عن قتل الرياضيين في ميونيخ ، والانتهاء من قبل المؤسسة.
الكفاح ضد اليهود النقل
القسم القدس من بيت دجن -- الرملة
وهو الطريق الوحيد من تل ابيب الى القدس يمر عبر أبو كبير ، حولون مفرق ، مفرق أمل إسرائيل ، وقرية يازور ، وقرية بيت دجن ، والرملة. قطع الطريق ابو كبير من العرب في يافا أدى التدريب عن طريق بديل حي الأمل من خلال حقول الأمل للدخول إلى إسرائيل من هناك يازور اسرائيل ، بيت دجن ، والرملة.

في شارع يافا -- الرملة ، يمكن مسافة نحو -- 300 متر غربا من تقاطع بيت دجن نرى اليوم في انقاض المبنى. هذا المبنى ، وهو 3 طوابق ينتمي الى الصندوق القومي اليهودي ، أنشئت لحماية الطريق المؤدي من تل ابيب الى القدس وبيت دجن الرملة. في البداية انها حافظت على موقف إدارة البالماخ ، ثم انتقل الى الحرس في لواء غفعاتي.

انها تعرضت للهجوم عدة مرات على يد عصابة من حسن سلامة رمي برميل من المواد المتفجرة السيارات المارة على الطريق ، والهجمات على المحطة. باء -- 5 يناير 1948 المخربين العربية باخفاء متفجرات في الصندوق القومي لاسرائيل الانفجار دمر احدى الغرف واحدا من المدافعين عن قتل. باء -- 12 يناير 1948 البلماح مقاتليها لقوا حتفهم في 2 انفجار لغم بالقرب من الصندوق القومي لاسرائيل. البلماح نفذت اجراءات عقابية في الأسماك قرية ' الحوزة وفجر 3 منازل تستخدم من قبل عصابة في العالم العربي -- 19 دولارا في الشهر.

في مارس 1948 تعرض المبنى لهجوم ليلا في انفجار سيارة مفخخة دمرت بالكامل تقريبا. لكن المقاتلين تحصنوا داخل أطلال البقاء على قيد الحياة. وقد تم صد هجوم آخر في 21 آذار 1948. المدافعون عن عقد الشركة على الرغم من الإمدادات الغذائية قطعت الطريق بسبب Mmicos حتى فتح الطريق وحرية الحركة. موقف لا المحتلة من قبل العرب. المبنى شيد بالقرب من انقاض نصب يحكي قصة المكان.

إعداد وسيلة بديلة للقدس
كانون الاول / ديسمبر 4 ، 1947 هاجمت قافلة من السيارات على الطريق السريع الرملة الشرطة البريطانية قررت حظر السفر عن طريق النقل اليهودية الرملة.

قسم آخر من الطريق إلى القدس ، ونأمل اسرائيل الرملة ، التي تهيمن عليها القرى العربية دجن ويازور ، تم حظر نقل اليهودية في يناير كانون الثاني 1948 ، بعد مقتل 7 notrim. يازور التي تحتلها لواء غفعاتي في عملية Chametz "تطويق يافا.

للسماح لليهود النقل للوصول الى القدس المدربة أوائل شباط / فبراير 1948 طريقا بديلا "من خلال الأمن. نقل إلى القدس ، وجنوب بدأت تمر عبر اسرائيل تأمل في حولون ، حيث Lhosmsh ، الوطن ، شيئا من يهوذا ، في ريشون لتسيون ، ونيس زيونا رحوفوت.من هناك انتقلت عن طريق نان كيبوتس ، Masmiya ، كيبوتس الخلد ، وادي Srar ، اللطرون ثم تولى الخانق.

الاحتلال الرملة -- اللد
بعد عدة محاولات لقتل سلامة قد فشلت ، فقد قررت لتفجير مقر اقامته في ضواحي الرملة. قصف المقر كان علامة على فتح عملية "نحشون" ، التي عقدت بين -- 3 إلى -- 15 نيسان 1948. كانت المهمة الموكلة الى الكتيبة 52 من لواء جفعاتي وحدة تتألف من ريشون لتسيون مرحبا "ليالي -- نيس زيونا -- رحوفوت. بين ليلة -- 4 و -- 5 أبريل فجر مقر عصابة من حسن سلامة. اثنان -- الثلثين من المبنى انهار نتيجة للانفجار ، و-- 20 من أفراد العصابات ، بما في ذلك المتطوعين ، لقوا مصرعهم. سلامة نفسه تم حفظ ونقل مقره من مدينة الرملة. رحيل وضع حد لهذا النشاط العربي الهجوم الذي وقع في الرملة -- اللد. وقد أصيب في الجزء العلوي من العين في صيف عام 1948 وتوفي في الرملة.

18th بين ليلة 19 نيسان / أبريل 1948 ، سجل 52 من لواء غفعاتي في المخيم أيضا Srfnd (تسريفين في وقت لاحق) ، من العرب من الرملة ، الذين اقتادوه بعد رحيل البريطانيين. العربية استيلاء Srfnd مخيم كشف الجزء الشرقي من مدينة ريشون لقطات من المخيم.

ب -- 10 يوليو 1948 بدأت عملية "داني" عين قائد وحدة HaLamed ، جميع شعبها ذبحوا على الطريق للمساعدة في غوش عتصيون الضحية ، وبعد انهم من الذخيرة ، وهيئاتها إيذاء الثابت. انهم بمنأى عن حياة أي راع عربي على الطريق التقى رجل عجوز هرع الى استدعاء عصابة محلية.

"كتيبة الغارة" من المادة 8 من قانون البلماح كسر السرعة اللد بينما كانوا يطلقون النار في كل الاتجاهات ، ثم توجه مباشرة الى الانقسام "سوف" البالماخ والجزء المحتل من البلدة. الاردنية فيلق استأنفت بعد معركة اللد ، ولكن في غضون ذلك ، فر معظم سكان المدينة فروا. الرملة استسلم في المدينة -- 12 تموز 1948 ، ومعظم سكانها العرب لاذوا بالفرار.

الطريق جنوب البلاد
النقل مستعمرات ريشون لتسيون ، نيس زيونا ، رحوفوت الجنوب كان تحت مضايقات مستمرة من القرى العربية دجن ويازور.الطريق جنوب دربت Mikveh اسرائيل الى القدس وشوارع الجنوب. ولكن ، إلى الشمال من يهوذا كان شيء من هذا العام أبو.ينظر إليه من قبل عصابة الوطن العربي ، بعد أن تخلى عنها أصحابها وفروا ، عصابة تهدد المدخل الشمالي للمستعمرة ريشون لتسيون. أعضاء عصابة زرعت الألغام على الأمن "من خلال" التسبب في سقوط العديد من الضحايا الشيء الرأي. جلس في الكيبوتز واضطروا الى المغادرة بسبب المضايقات التي يتعرض لها غير -- ثابت. بيت بن أبي ليس فقط لافتة على المدخل الشمالي لمدينة ريشون ل، ولكن أيضا حطم اتصال مع القوة المحاصرة في الصندوق القومي لاسرائيل في بيت دجن. الكتيبة 52 من لواء غفعاتي فجروا المبنى. الاثار هي الآن في معهد فولكاني.

في الجنوب كما انتقلت من الشوارع القريبة من القرى العربية. باء -- 9 يناير 1948 أرسلت إلى الكتيبة رقم 2 الصف. 2 من Hhi "ليالي ، وجميع السكان الشباب في ريشون لتسيون ، غان يفنة قاعدة دوريات في قرية اسدود Socriir البيئة. ومنذ البريطانية ستصادر الاسلحة للدفاع النشط لحماية المستوطنات اليهودية ، فقد تقرر عدم تزويد المقاتلين باسلحة 25. مقاتلون متقدمة على طول خط السكة الحديد عند نقطة ما واجه العصابات المسلحة العربية ، ودعا العرب للاستسلام المقاتلين وانهم احتجزوا وتقديمهم إلى تدمير Socriir. المقاتلين العرب شاهدوا سجناء تشغيل دعوة Hsbab أبلغ عن الصراخ ينظر السجناء اليهود. المحاربين لأن تفهم على الفور نتوقع منهم أن لينش ، وانهم بدأوا في الفرار ، طاردهم والعرب وفتحوا النار عليهم. من -- 25 ، 14 تمكن من الهرب ، والباقي لم يستطع الفرار لان القطار كانت قد مرت عليهم ومنعهم من الهرب.

8 عثر على جثثهم في اليوم التالي. لقد قتلوا بوحشية ، عندما جردوا من ملابسهم والسكاكين والأربطة. واحدة من الجثث التي بقيت من دون رئيس. الهيئات أظهر علامات على حدوث انتهاكات شديدة. جثث 3 جنود عثر عليها بعد بضعة أيام أخرى في المسارات حول أشدود. الهيئات أظهرت أيضا علامات على سوء المعاملة المروعة.

المقاتلين تمكنوا من الفرار قد قررت بناء حديقة Lsocriir الانتقام. 25 يناير الضحايا كانوا من الأصدقاء من القرية ، ولكن العرب لا يمكن فهمه الانتقام أواخر القادمة ولاذ بالفرار. الدفاع المقاتلين صلت الى مكان الحادث عثر عليه المهجورة ودمروه تماما. ريشون لتسيون لو ساحة المتحف دعا الحادية عشرة وضعت نصب تذكاري مع أسماء : مايكل ابراموف ، يحيئيل دانزيجر -- كورين ، تسفي النبيذ ، وجويل Wieseltier ، زخاري طبيب ، بنيامين مزراحي ، جاكوب والتمويل ، وجوزيف العنيد ، ابراهام Fldklein ، بنحاس اليعازر كوفمان Rozenman . مدخل إلى أشدود تأسست في عام -- 1965 نصب تذكاري في ذكرى الشهداء الذين سقطوا. النصب على ما يلي : "تذكر الجنين هنا. علينا فتح الباب أمام النصر. على أجسادنا مهدت الطريق إلى ميناء أشدود. Socriir أنقاض ، لا تبعد كثيرا عن ميناء أشدود ، كانت محطة توليد الكهرباء.

أشدود غزاها العرب -- 27 أكتوبر 1948.

D' 'Dr. ريبيكا شبيك ليسك


عوض غوانمة / ابو جهاد